نگاهی نو به تشکیل حافظه
خلاصه: تحقیقات جدید نشان می‌دهد که حافظه بلندمدت می‌تواند مستقل از حافظه کوتاه‌مدت شکل بگیرد، نظریه‌های قدیمی درباره‌ی تشکیل حافظه را به چالش می‌کشد. دانشمندان در آزمایش‌هایی روی موش‌ها دریافتند که جلوگیری از تشکیل حافظه کوتاه‌مدت مانع از ایجاد حافظه بلندمدت نمی‌شود. این کشف انقلابی نشان می‌دهد که مغز دارای یک مسیر موازی برای تشکیل حافظه بلندمدت است و می‌تواند امیدی برای مقابله با شرایطی مانند زوال شناختی فراهم کند. محققان اکنون در حال بررسی عمیق‌تر این فرآیند هستند تا سازوکارهایی را کشف کنند که به تقویت حافظه بلندمدت کمک می‌کند، حتی در صورت اختلال در حافظه کوتاه‌مدت.
نکات کلیدی:
• جلوگیری از تشکیل حافظه کوتاه‌مدت مانع ایجاد حافظه بلندمدت در موش‌ها نشد.
• به نظر می‌رسد مغز دارای یک مسیر موازی برای تشکیل حافظه بلندمدت باشد.
• این کشف می‌تواند به استراتژی‌های جدیدی برای درمان مشکلات مرتبط با حافظه منجر شود.
منبع: موسسه ماکس پلانک فلوریدا محققان موسسه علوم اعصاب ماکس پلانک فلوریدا مسیری جدید برای تشکیل حافظه بلندمدت در مغز کشف کرده‌اند. این یافته نشان می‌دهد که حافظه بلندمدت می‌تواند به صورت مستقل از حافظه کوتاه‌مدت شکل بگیرد و افق‌های جدیدی برای درک شرایط مرتبط با حافظه باز کند. تیم تحقیقاتی روی یک آنزیم خاص به نام CaMKII در نورون‌ها متمرکز شدند که نقش مهمی در تشکیل حافظه کوتاه‌مدت دارد. نگاهی نو به تشکیل حافظه مغز ما با دقت تلاش می‌کند تا تجربیات ما را به حافظه تبدیل کند و نمایشی از رویدادهای روزمره‌مان ایجاد کند که برای مدت کوتاهی با ما می‌ماند. نظریه‌های فعلی علمی درباره‌ی تشکیل حافظه معتقدند که حافظه کوتاه‌مدت مانند یک نمایشگاه موقتی در مغز ذخیره می‌شود، سپس بخشی از این حافظه‌ها که برای ما مهم‌تر هستند به یک نمایشگاه دائمی یعنی حافظه بلندمدت منتقل می‌شوند.
با این حال، مطالعه‌ای جدید توسط دکتر میونگ اون شین، دکتر پائولا پارا-بوئنو و دکتر ریوهای یاسودا، نظریه‌ی دیگری را مطرح می‌کند. آنها پیشنهاد می‌کنند که ممکن است مسیری دیگر برای تشکیل حافظه بلندمدت وجود داشته باشد. دکتر شین، نویسنده‌ی اصلی این مطالعه، می‌گوید: «این کشف شبیه یافتن یک مسیر مخفی به گالری دائمی مغز است. نظریه‌های قبلی تنها یک مسیر را پیشنهاد می‌کردند، اما اکنون شواهد قوی از وجود حداقل دو مسیر مجزا برای تشکیل حافظه داریم؛ یکی برای حافظه کوتاه‌مدت و دیگری برای حافظه بلندمدت. این بدان معناست که مغز ما از آنچه فکر می‌کردیم انعطاف‌پذیرتر است.»
یافته کلیدی: اختلال در تشکیل حافظه کوتاه‌مدت مانع حافظه بلندمدت نشد. تیم تحقیقاتی روی آنزیم CaMKII که برای تشکیل حافظه کوتاه‌مدت حیاتی است، تمرکز کردند. آنها از یک روش اپتوژنتیکی استفاده کردند که با نور این آنزیم را به‌طور موقت غیرفعال می‌کند. با استفاده از این ابزار، آنها توانستند حافظه کوتاه‌مدت را در موش‌ها مسدود کنند. در آزمایش، موش‌ها که ترجیح می‌دهند به فضاهای تاریک بروند، اگر در یک فضای تاریک دچار ترس شوند، از آن اجتناب می‌کنند. اما وقتی تیم تحقیقاتی با ابزار خود حافظه کوتاه‌مدت را مختل کرد، حتی موش‌هایی که یک ساعت قبل تجربه‌ی ترس داشتند، به فضای تاریک بازمی‌گشتند که نشان‌دهنده عدم حافظه بود.
اما شگفتی اینجا بود: روزها، هفته‌ها یا حتی ماه‌ها بعد، این موش‌ها رفتار خود را تغییر داده و از مکانی که قبلاً ترسیده بودند اجتناب می‌کردند. این نشان می‌داد که مسدود کردن حافظه کوتاه‌مدت مانع تشکیل حافظه بلندمدت نشده است. دکتر شین توضیح می‌دهد: «در ابتدا از این مشاهده شگفت‌زده شدیم، زیرا با تصورات ما از تشکیل حافظه همخوانی نداشت. اما پس از تکرار آزمایش‌ها و استفاده از ابزارهای مختلف برای تأیید یافته‌ها، متقاعد شدیم که فرآیند تشکیل حافظه بلندمدت به یک مسیر خطی وابسته نیست و یک مسیر موازی نیز وجود دارد.» پیامدها برای مشکلات حافظه این مطالعه مدل ما از تشکیل حافظه را تغییر داده است. پیشرفت‌های علمی بزرگ اغلب زمانی رخ می‌دهند که مدل‌های قبلی زیر سؤال بروند، و تیم تحقیقاتی مشتاق است مسیر جدیدی که یافته‌اند را دنبال کند.
دکتر یاسودا می‌گوید: «این کشف درک ما را تغییر داده است. اکنون در حال بررسی چگونگی وقوع این مسیر جدید برای تشکیل حافظه بلندمدت هستیم. هیجان‌زده‌ایم که ببینیم چه چیزهایی می‌توانیم یاد بگیریم و این کشف چه معنایی برای حفظ حافظه بلندمدت در شرایطی مانند پیری یا اختلالات شناختی خواهد داشت.»
https://www.nature.com/articles/s41593-024-01831-z#citeas
