انواع مکانیزم دفاعی دوپاره سازی چیست؟ اسپلیتینگ یعنی چه؟
با واژه دوپاره سازی (splitting) بسیار روبرو شده ایم، اما در این نوشتار قصد داریم که به انواع مکانیزم دفاعی دوپاره سازی بپردازیم.
دوپاره سازی، یک اصطلاح روانشناسی است که ناتوانی در نگه داشتن افکار، احساسات یا باورهای مخالف را توصیف می کند. دوپاره سازی یک مکانیسم دفاعی است که به طور ناخودآگاه برای رام کردن احساسات دشوار با ساده کردن تفسیرهای تجربیات آشفته و متضاد اجرا می شود و اغلب با اختلالات شخصیت مرزی، همراه است.
دوپاره سازی به بیماری های تشخیص داده شده محدود نمی شود. ما شاهد دوپاره سازی در درجات مختلف از همه هستیم. هنگامی که باورها، امیدها یا نیازهای گرامی در برابر صخره های ناهموار واقعیت قرار می گیرند، ما اغلب واقعیت فعلی را از بقیه دنیای ذهنی خود جدا می کنیم و درد ناهماهنگی را کاهش می دهیم.
انواع مکانیزم دفاعی دوپاره سازی
دوپاره سازی و قضاوت
اغلب برای کاهش تقاضای شناختی، شخص، دیگران یا رویدادها را به عبارات سیاه یا سفید تقسیم می کند (همه یا هیچ). این طرز تفکر تحریف شده، دیگران را خوب یا بد می‌بیند، پیچیدگی‌های انسانی را نادیده می‌گیرد و کسانی را که دوست ندارند قضاوت می‌کند و کورکورانه آنهایی را که ترجیح می‌دهد، می‌پذیرد.
عمل دوپاره سازی، ترکیبی از ویژگی‌های مثبت یا منفی را که ذاتاً در همه چیز وجود دارد، وزن نمی‌کند یا در نظر نمی‌گیرد.
دوپاره سازی، به طرز بدی نمی تواند دوگانگی پیچیده ویژگی های مثبت و منفی خود و دیگران را در یک کل منسجم و واقع بینانه ادغام کند. این شکست فکری در رشد شخصی، شفقت سالم و درک همه جانبه شرایط انسانی ما اختلال ایجاد می کند.
دوپاره سازی و هیجانات
یکی دیگر از انواع مکانیزم دفاعی دوپاره سازی، جدا کردن هیجانات از تجربه است. این نوع دوپاره سازی، پاداش فوری اجرای بدون بار هیجانات پرت کننده دارد. با این حال، دوپاره سازی بیش از حد احساسات و تجربه، منجر به قطع ارتباط با زندگی می شود.
تروما ممکن است منجر به انواع دوپاره سازی شود. جنگ، محیط‌های خشونت‌آمیز و خانه‌های سواستفاده کننده، اغلب برای محافظت در برابر وزن طاقت‌فرسا ترس دائمی، منجر به دوپاره سازی می‌شوند.
دوپاره سازی به عنوان یک مکانیزم دفاعی
دوپاره سازی، یک مکانیسم دفاعی رایج است. مانند سایر مکانیسم‌های دفاعی به صورت زیر آگاهی عمل می‌کند. معایب آن نه از تقسیم ساده (که همه ما در مواردی از آن استفاده می کنیم) بلکه از جدایی شدید احساسات، تجربه و ادراکات رخ می دهد. جدایی زمانی مشکل ساز می شود که منجر به رفتارهای مضر شود.
اگر دوپاره سازی به تسکین احساسات ناراحت کننده کمک کند تا بتوانیم رفتارهای لازم برای دستیابی به هدف را انجام دهیم، به عنوان یک مکانیسم انطباقی موفق است. هنگامی که دوپاره سازی ما شروع به مختل کردن زندگی، آسیب رساندن به روابط و نادیده گرفتن اطلاعات مفید می کند، مکانیسم دفاعی ما باید افشا شود و رام شود.
تاثیر مضر دوپاره سازی
با توجه به انواع مکانیزم دفاعی دوپاره سازی که اشاره شد، در حالی که دوپاره سازی متوسط می تواند مارپیچ های هیجانی را کاهش دهد و ما را در مسیر نگه دارد، تقسیم بیش از حد به طرق مختلف، در سلامتی اختلال ایجاد می کند و شکافتن دانش را محدود می کند، باعث تعصب می شود و مانع صمیمیت می شود. دوپاره سازی یک مکانیسم دفاعی نابالغ در نظر گرفته می شود.
رفتارهای خود تخریبی زمانی رخ می دهد که ما فقط داده های محدودی را پردازش می کنیم. فردی که با قضاوت مطلق از هم جدا می شود و همه را خوب یا بد می نامد، هرگز روابط عمیق و سالم برقرار نمی کند.
در پایان
انواع مکانیزم دفاعی دوپاره سازی را توضیح دادیم و نشان دادیم که تصور بدی از دوپاره سازی توسط افراد، دیده می شود می شود اما نباید فراموش کنیم که در سلامت روان نقش دارد.
مشکل زمانی رخ می دهد که آنها به بخشی برجسته از شخصیت ما تبدیل می شوند و از تعامل سالم با تجربه کردن و تعامل با دیگران جلوگیری می کنند. عجیب است که ما دوست داریم مکانیسم های دفاعی را به دسته های سفت و سخت «خوب» و «بد» تقسیم کنیم.
مانند بسیاری از راهبردهای سلامتی دیگر، ما باید زندگی خود را با دقت بررسی کنیم و به مکانیسم هایی توجه کنیم که در روابط، دانش و رشد تداخل دارند. اگر تمرینی زندگی ما را بهبود بخشد، مفید است. اگر اقدامات حفاظتی ما قراردادهای آتی را محدود یا به آنها آسیب برساند، به احتمال زیاد ناسالم است و باید اصلاح یا دور ریخته شوند.
این نوشتار از وبسایت جامعه زندگی سرسبز نوشته شده است.
