شدت مصرف مواد مخدر در نوجوانی بر خطر اختلال مصرف مواد در بزرگسالی تأثیر می گذارد
بر اساس تجزیه و تحلیل جدیدی از یک نظرسنجی سراسری در ایالات متحده، افرادی که در سن ۱۸ سالگی، علائم متعدد منطبق با اختلال مصرف مواد را گزارش کرده بودند، دو یا چند مورد از این علائم را در بزرگسالی نشان دادند. این افراد همچنین در بزرگسالی احتمال بیشتری برای استفاده و سوء استفاده از داروهای تجویزی و همچنین خود درمانی با مواد افیونی و یا آرام بخش داشتند.
در حالی که استفاده از الکل، حشیش یا سایر مواد مخدر در بین نوجوانان رایج است، مطالعات قبلی نشان داده است که اکثر نوجوانان با ورود به بزرگسالی، مصرف مواد را کاهش داده یا متوقف کرده اند. با این حال، این مطالعه نشان می دهد که نوجوانان با علائم متعدد اختلال مصرف مواد (که نشان دهنده شدت بالا است) از مصرف بیمارگونه مواد، خارج نمی شوند.
نورا ولکو، مدیر NIDA گفت: «غربالگری نوجوانان برای مصرف مواد در مداخله زودهنگام و پیشگیری از ایجاد اختلال مصرف مواد، بسیار مهم است. این امر به ویژه از آنجایی که انتقال از نوجوانی به بزرگسالی، زمانی که رشد مغز هنوز در حال پیشرفت است، بسیار مهم است، می تواند دوره ای با خطر بالا برای شروع مصرف مواد مخدر باشد». دکتر ولکو بیشتر یافته ها و پیامدهای این مطالعه را در یک تفسیر مرتبط مورد بحث قرار می دهد که در این صفحه می توانید مشاهده کنید.
محدودیت های مطالعه اختلال مصرف مواد
محققان در این مطالعه استدلال می‌کنند که شکاف‌های دانش کلیدی در حال حاضر، مانع از شروع غربالگری، تشخیص، پیشگیری و تلاش‌های درمانی برای نوجوانان مبتلا به اختلال مصرف مواد می‌شود. به عنوان مثال، روش‌های قبلی که تداوم اختلال مصرف مواد را ارزیابی می‌کردند، بدون توجه به شدت، اختلال مصرف مواد را به‌عنوان یک دسته وسیع، درمان می‌کردند. همچنین امکان استفاده از چند ماده را در نظر نمی گرفتند که به موجب آن افراد ممکن بود از چندین دارو استفاده کنند یا انواع داروهایی که استفاده می کنند را با افزایش سن تغییر دهند.
مطالعه NIDA در دانشگاه میشیگان-آن آربور با بررسی رفتارهای مصرف مواد و نگرش‌های مرتبط با آن در میان دانش‌آموزان کلاس دوازدهم تا بزرگسالی در ایالات متحده، به کاهش این شکاف تحقیقاتی کمک کرد. از سال ۱۹۷۶، این مطالعه گروه‌هایی از دانش‌آموزان را برای رفتارهای مصرف مواد در سه دوره زمانی مورد بررسی قرار داده است: طول عمر، سال گذشته و ماه گذشته. در این مطالعه، زیرگروهی متشکل از ۵۳۱۷ دانش‌آموز کلاس دوازدهم که ابتدا بین سال‌های ۱۹۷۶ و ۱۹۸۶ بودند، مورد ارزیابی قرار گرفتند که با بررسی‌های اضافی در فواصل دو ساله و سپس پنج ساله تا ۳۲ سال و تا رسیدن به سن ۵۰ سالگی، مورد بررسی قرار گرفتند. ۵۱ درصد از پاسخ دهندگان زن و ۷۸ درصد، سفید پوست بودند.
تیم تحقیقاتی، رابطه بین شدت علائم اختلال مصرف مواد در سن ۱۸ سالگی و مصرف داروهای تجویزی، سوء استفاده از داروهای تجویزی و علائم اختلال مصرف مواد تا سن ۵۰ سالگی را در این افراد بررسی کردند.
برای اندازه‌گیری شدت علائم اختلال مصرف مواد در نوجوانی، محققان تعداد علائم اختلال مصرف مواد را که شرکت‌کنندگان در پاسخ به سؤالات نظرسنجی اولیه گزارش کرده بودند، ثبت کردند. این سؤالات بر اساس معیارهای مربوط به اختلالات مصرف الکل، حشیش و «سایر مواد مخدر» که در راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM) بودند، نگارش شده بودند. محققان، علائم اختلال مصرف مواد را در پنج سطح شدت دسته بندی کردند: عدم نشان دادن علامت، یک علامت، دو تا سه علامت، چهار تا پنج علامت، و شش علامت یا بیشتر. علائم، شامل (اما نه محدود به) مصرف مواد بود که منجر به ناتوانی در انجام وظایف اصلی و تکرار مصرف مواد حتی زمانی که برای سلامتی خطرناک بود، می شد.
نتیجه مطالعه
تقریباً ۱۲ درصد از نوجوانان مورد بررسی، اختلال مصرف مواد «شدید» را نشان دادند که در این مطالعه به عنوان گزارش، شش علامت یا بیشتر تعریف شده. در میان این گروه، بیش از ۶۰٪ حداقل دو علامت اختلال مصرف مواد را در بزرگسالی نشان دادند. در مقایسه، تقریباً ۵۴٪ از نوجوانانی که دو تا سه علامت را گزارش کردند (که نشان دهنده اختلال مصرف مواد “خفیف” است) دو یا چند علامت اختلال مصرف مواد در بزرگسالی داشتند. شدت بیشترعلائم اختلال مصرف مواد در سن ۱۸ سالگی نیز میزان بالاتری از سوء استفاده از داروهای تجویزی را در بزرگسالی پیش بینی کرد.
به طور کلی، بیش از ۴۰ درصد از افراد ۱۸ ساله مورد بررسی، حداقل دو علامت اختلال مصرف مواد (در همه مواد) را گزارش کردند. بیش از نیمی از افرادی که در بزرگسالی از مواد افیونی، آرام‌بخش یا مسکن استفاده می‌کردند، دو یا چند علامت را در سن ۱۸ سالگی گزارش کردند. این یافته، بر اهمیت راهبردهای افزایش ایمنی و ارزیابی صحیح سابقه بالقوه علائم اختلال مصرف مواد هنگام تجویز داروهای کنترل شده برای بزرگسالان تاکید می کند.
دکتر شان استبان مک کیب، نویسنده ارشد این مطالعه و مدیر مرکز مطالعات مواد مخدر، الکل، دخانیات و سلامت در دانشگاه میشیگان گفت: «نوجوانان مبتلا به اختلال مصرف مواد لزوماً از اختلالات خود خارج نخواهند شد و ممکن است مضر باشد که به آنهایی که علائم شدید دارند بگوییم که این کار را خواهند کرد. مطالعه ما نشان می‌دهد که شدت، در پیش‌بینی خطر در دهه‌های بعد اهمیت دارد و آموزش و اطمینان از اینکه پیام‌های ما به نوجوانان مبتلا به شدیدترین انواع اختلال مصرف مواد، پیام‌هایی واقع‌بینانه است، بسیار مهم است. ما می خواهیم شرم و احساس شکست را برای این افراد به حداقل برسانیم».
نویسندگان خاطرنشان می‌کنند که تحقیقات بیشتری برای کشف مکانیسم‌های عصبی بالقوه و سایر عوامل در پشت این موضوع لازم است که چرا نوجوانان مبتلا به علائم اختلال شدید مصرف مواد در معرض خطر اعتیاد و سوء مصرف مواد در بزرگسالی هستند. مشخص کردن علل احتمالی اختلال شدیدتر مصرف مواد می تواند به بهبود درک آسیب پذیری در برابر مصرف مزمن مواد و به موثرتر کردن استراتژی های پیشگیری و درمان، کمک کند.
این نوشتار، از صفحه رسمی موسسه ملی سوء مصرف مواد مخدر، برداشته شده است.
