مقاله اثر غنی سازی محیط بر روی رفتارهای شبه اتیسم در یک مدل حیوانی
در یک مطالعه در پژوهشکده علوم شناختی و مغز دانشگاه شهید بهشتی، محققین سعی کردند اثر غنی سازی محیط را بر روی رفتارهای شبه اتیسم که به وسیله جدایی از مادر در موش ها ایجاد شده بود، بررسی کنند.
در این مطالعه بچه موش ها در دوره شیرخوراگی روزانه ۳ ساعت از مادر جدا می شدند و این عامل باعث می شد تا در سن نوجوانی رفتارهای شبه اتیسم در آنها بروز کند که این با بزرگ شدن برخی نواحی مغز مانند هیپوکمپ و بخشهایی از نواحی پیش پیشانی نسبت به موشهای طبیعی، همراه بود.
آنها در یک گروه از این موشهای جدا شده از مادر، محیط غنی شامل لوازم بازی و اشیاء با رنگ و جنسهای مختلف به عنوان مداخله درمانی تا سن نوجوانی ارائه کردند و نشان دادند که غنی سازی محیط می تواند باعث کاهش چشم گیر رفتارهای تکراری در موش های اتیستیک شود. اما جالب است که نقص رفتارهای اجتماعی در موشهایی که تحت محیط غنی قرار گرفته بودند، تشدید پیدا کرد.
محققین این مطالعه معتقدند، شاید یکی از دلایل تشدید نقص رفتارهای اجتماعی این موشها در محیط غنی، درگیری بیش از حد حیوانات با لوازم و اشیاء ارائه شده (مشابه آنچه در کودکانی که به طور افراطی در معرض لوازم دیجیتال قرار می گیرند و از محیط اجتماعی دور می شوند) باشد.
همچنین این مطالعه نشان می دهد روش اجرای صحیح درمان با غنی سازی محیط مانند طول و زمان دوره و … در نتایج حاصل از آن موثر است. و ممکن است در صورت عدم اجرای صحیح و علمی، نتایج خنثی و یا عکس گرفته شود. اما بهرحال با توجه به اینکه تا کنون هیچ درمان دارویی مورد تایید سازمان بهداشت جهانی برای این اختلال وجود ندارد، و از طرفی اثبات نقش عوامل محیطی در بروز طیف اختلالات اتیسم، همچنان استفاده از مداخله های محیطی برای پیشگیری و بهبود نسبی علائم آن از اهمیت چشم گیری برخوردار است.
